Invasieve exoten

In deze tijd vangen we Amerikaanse rivierkreeften. In de grachten en sloten van Amsterdam en omstreken wemelt het er van. Ze moeten bestreden worden zeggen de faunabeheerders, want ze richten schade aan. Ze ondergraven oevers, ze vreten waterplanten en vissenlarven en ze verdringen de inheemse rivierkreeften. Invasieve exoten zijn het. Ze zijn raar en horen hier niet thuis. En het zijn er veel te veel.
Eigen Krachtvoer helpt graag mee aan het bestrijden van exotische indringers, vooral ook als die erg lekker zijn. Wij maken er bijvoorbeeld graag een bisque van, een rivierkreeftensoep met witte wijn en cognac. En de kreeftenstaartjes doen het goed in een pasta of pizza. Zalige exoten zijn het.
Toch bezorgt het vertoog van invasieve exoten mij een aantal nare bijgedachten. Want het is maar een klein stapje van invasieve dieren naar invasieve mensen. Zekere politieke partijen beweren maar al te graag dat er mensen in Nederland komen die raar zijn en hier niet thuis horen. En dat het er veel te veel zijn. Berust de afkeer van exoten niet gewoon op xenofobie?
Het Nederlandse volk is voortgekomen uit de Batavieren die de Rijn aftrokken, leerde ik op geschiedenisles. Dan zijn wij dus allemaal invasieve exoten! En ook schadelijk als je ziet hoe die Bataven de kolonies hebben leeggeplunderd en de inheemse bevolking als slaven hebben weggevoerd. Dat roept de vraag op hoe lang je exoot blijft voordat je als inheems wordt erkend. En ook de opvatting van schadelijkheid blijkt te kunnen evolueren van roofzuchtige plundering tot lovenswaardige VOC-mentaliteit.
Maar wat voor dieren geldt, geldt niet voor mensen, zult u nu willen tegenwerpen. Dat is je reinste specie-isme, heb ik onlangs geleerd. Dat is een nieuw isme, naast racisme, seksisme enzovoort. Dat de ene specie de andere specie mag discrimineren, uitbuiten en opeten.
Pas na lang nadenken vond ik het goede antwoord. Samen met alle andere species vormen we immers als mensen de natuur. In de natuur bestaat een voedselketen: iedereen eet iedereen op. Dat is natuurlijk. En omdat ik tot de natuur behoor wil ik me niet tegennatuurlijk gedragen. Dus eet ik af en toe een rivierkreeft. Liefde gaat door de maag, heeft mijn moeder mij geleerd.